Διάβαζα σε ένα ποδηλατικό forum για τον αγώνα που θα τρέξω τα παρακάτω από διάφορους αναγνώστες:
-Καθαρός τσαμπουκάς και ψυχή!
-Νομίζω είναι από τους κορυφαίους αγώνες και από τους πιο δύσκολους απαιτητικούς.
-αυτό δεν είναι αγώνας...είναι μεσαιωνικό βασανιστήριο...!
-Τρομερός αγώνας για ανθρώπους και υλικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν έβρεχε.
Είναι ο διάσημος (με τη κακή έννοια) αγώνας Paris-Roubaix. Κατά διαβολική σύμπτωση αν και είναι Απρίλη συχνά βρέχει (καρέκλες)! Ο αγώνας αποτελείται σε ένα σημαντικό μέρος από λιθόστρωτα και τερματίζει στο ιστορικής σημασίας ποδηλατοδρόμιο του Roubaix. Ο στόχος για μένα δεν είναι ο χρόνος αλλά ο τερματισμός μιας και μιλάμε για αγώνα που κόβονται ποδήλατα στα δυο σα χαρτόνι, που καταπονούνται για ώρες τα χέρια από τα λιθόστρωτα και αν βρέχει απλώς μετράς τον αριθμό των πτώσεων και όχι αν θα πέσεις. Καλώς ήλθατε στη κόλαση του Βορρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου