Τα νούμερα λένε ότι δεν είμαι κακός στις μεσαίες αποστάσεις τρέξιμο. Όταν έμαθα ότι γίνεται αγώνας δυαθλου στην Ελλάδα δε το σκέφτηκα καθόλου, δήλωσα αμέσως συμμετοχή. Το ερώτημα ήταν ποια απόσταση να έκανα? Τη μέση ή αλλιώς Ολυμπιακή (10 χλμ τρέξιμο, 40 χλμ ποδηλασία 10 χλμ τρέξιμο) ή την sprint (5 χλμ τρέξιμο 20 χλμ ποδηλασία 5 χλμ τρέξιμο)?
Ο προπονητής μου, το δήλωσε κοφτά: την sprint! Αν και δε προετοιμάστηκα ιδανικά γιατί υπάρχει καπάκι το τοπικό πρωτάθλημα ΜΤΒ (σα να κάνεις προετοιμασία για άρση βαρών ενώ έχεις αγώνα....κολύμβησης) μόλις που πρόλαβα να κάνω μια προπόνηση στις αλλαγές (από ποδήλατο σε τρέξιμο και αντίστροφα) και όχι τόσο τρέξιμο. Παρόλα αυτά είχα προσδοκίες για θέση στη 5αδα....
Όταν έφτασα στο χώρο είδα πολύ κόσμο: από ποδηλάτες και δυαθλητες μέχρι δρομείς! Στην εκκίνηση ξαφνικά είδα πολλά βλέμματα πάνω μου (φαβορί?). Δόθηκε η εκκίνηση και για 2 χλμ είμαι στη 5αδα. Μετά μπαίνουμε σε ένα μονοπάτι και μετά από λίγο...άμμος! Όχι άμμος σκληρή, αλλά σα να βρίσκεσαι στην έρημο! Αυτό μου έκανε κακό μιας και επιβαρύνθηκαν οι τρικέφαλοι μιας και κόλλαγε το πόδι εκεί. Το καλό είναι ότι πίσω μου...το χάος δηλαδή κανένας. Φτάνω να πάρω το ποδήλατο και λέω τώρα εδώ είμαστε, στο καλό μου άθλημα. Αμ δε. Πάω να φύγω (έκανα γρήγορη μετάβαση) και μετά από 5 μέτρα...φεύγει η αλυσίδα. Καπάκι αφού χάνω χρόνο ρίχνω τρελό πεταλαρισμα και βλέπω το απίστευτο: να έχουν κάνει κολλητήρι πίσω μου! Και μου το είχε πει ο προπονητής: στην Ελλάδα το κάνουν αυτό. Τι φωνές, τι να πηγαίνω τέρμα δεξιά...τίποτα αυτοί! Αφού έκανα γρήγορα 10 χλμ μετά το 15 ...λάστιχο. Καλά λέω, δε μασάμε θα τερματίσεις ακόμα και με τη ζάντα και αυτό έγινε. Εκεί δηλαδή που έπρεπε να κάνω χαλαρά πετάλι εγώ έκανα βαριά πατήματα για να μη χάνω χρόνο. Να γεμίζεις κουβάδες με ιδρώτα και το ποδήλατο εκει.. ακίνητο, σα καρτούν ένιωθα. Τελικά άρχισα να τρέχω σα 100ρης για να μπορέσω να κάνω κάτι αξιόλογο ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν, πόσο δίκιο είχε ο προπονητής για τη sprint απόσταση .Τι έγινε τελικά?
