Επειδή συμμετείχα σε αρκετούς αγώνες ποδηλασίας θα περιοριστώ στους πιο σημαντικούς όσον αφορά τη περιγραφή. Τον Ιούνιο έγινε το τοπικό πρωτάθλημα στη κούρσα. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι ομάδες εντός νομού διαγωνίζονται με όλους τους αθλητές τους. Αυτό είχε 2 αγώνες: αντοχής και χρονομέτρου. Ο αγώνας αντοχής έγινε κοντά στον ιππόδρομο και είχε ατομική χρονομέτρηση: κάθε αθλητής πρέπει να καλύψει μια απόσταση στο μικρότερο χρόνο. Συνήθως στο εξωτερικό αυτοί οι αγώνες γίνονται σε ευθεία αλλά στη χώρα μας ήταν ένα είδος.....ότι να’ναι. Είχε μια ευθεία (περίπου 60%) και το υπόλοιπο 40% ήταν ανηφοροκατηφορα και στροφές! Εγώ είχα πάρει τη κρυάδα από δυαθλο οπότε προσπάθησα να στροφαρω ψηλά για να κάνω ένα αξιοπρεπή χρόνο και τα κατάφερα. Είχα μεγάλο μειονέκτημα γιατί δεν είχα μπάρες τιμονιού όπου ο ποδηλάτης έχει πιο αεροδυναμική θέση και θα γλίτωνα κάποια λεπτά από το χρόνο μου.
Την άλλη μέρα είχαμε τον αγώνα αντοχής. Οι ποδηλάτες θα πρέπει να καλύψουν μια αποσταση, συνήθως πάνω από 100χλμ και όποιος τερματίσει πρώτος κερδίζει. Ο αγώνας αυτός έγινε στη περιοχή της Μάνδρας και ήταν ότι χειρότερο έχω συναντήσει: άπειρες λακκούβες, χωματόδρομοι, επικίνδυνες στροφές και βέβαια ζέστη. Όλοι ξεκίνησαν σα τρελαμένοι και εγώ προτίμησα προς το τέλος γιατί ήξερα ότι θα ήταν λίγο survivor η κατάσταση παρά ταχύτητα! Τελικά στα μισά περίπου του αγώνα, εγκατέλειψα από σαμπρέλα ενώ είχε αλλάξει θέση και το παλουκοσελλο και με ενοχλούσε. Τεχνική βοήθεια δεν υπάρχει (αχ Ελλάδα) όποτε δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Το πρόβλημα με έπιασε σε ένα σημείο όπου δεν υπήρχε ψυχή οπότε σκέφτηκα (προφητικά) να πάω 1-2 χλμ σε σημείο που υπήρχε κριτής. Έτυχε να είναι κριτής η κυρία Κουτσονικολη της οικογενείας που έχει δώσει παιδιά στην εθνική ομάδα και έγινε το εξής απίστευτο: περίμενα να τελειώσει ο αγώνας για να έρθει κάποιος να με μαζέψει γιατί δε υπήρχε κανένα όχημα διαθέσιμο και ήμουν και τυχερός γιατί προοριζόταν για τη κριτή!
Στο τέλος αν εξαιρεθούν οι νικητές κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος από τη διαδρομή και γενικότερα από τη διοργάνωση. Το συμπέρασμα από τους αγώνες είναι ότι αν έχεις λεφτά να χαλάσεις ή είσαι πωρωμένος με τη ποδηλασία θα πας καλά. Το δικό μου συμπέρασμα? Οι αγώνες αυτοί είναι ότι πρέπει για προπονησουλα και γενικά έλεγχου της φυσικής κατάστασης μου. Επόμενοι αγώνες οι....πανελλήνιοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου