Ο Αύγουστος γενικά για τη ποδηλασία είναι μήνας διακοπών στη χώρα μας. Το διαπίστωσα φέτος πρώτη φορά μιας και μετά το τέλος Ιούλη και ενώ συμμετείχα σε πολλούς αγώνες είτε ποδηλασίας είτε τρεξίματος ξαφνικά σταμάτησαν όλα: από αγώνες και προπονήσεις μέχρι....το freeday! Έψαχνες να βρεις ποδηλάτη και άκουγες συνεχεία «που να τρέχω μες στη ζεστή, καλύτερα μπανάκι». Αναγκαστικά ακολούθησα και εγώ αυτή τη περίοδο 3 εβδομάδων...χαλάρωσης.
Ωστόσο κάποια στιγμή μίλησα με κάποιο ειδικό που λες και τον είχε βάλει η συνείδηση μου, με πληροφόρησε ότι ένας άνθρωπος όταν δε προπονείται σωστά χάνει τη φόρμα του κατά 4 φορές σε σχέση με το χρονικό διάστημα. Τι σημαίνει αυτό? Ότι αν γυμνάζεσαι για ένα χρόνο και ξεκουραστείς 3 μήνες τότε είσαι πάλι στο μηδέν! Όταν είσαι αθλητής ο ρυθμός είναι 5 με 6 (δηλαδή αργείς να χάσεις τη φόρμα σου).
Πράγματι μετά από 3 εβδομάδες αποχής από ποδηλασία (εντελώς) πήγα και έκανα προπόνηση σε αγωνιστικό επίπεδο 55 χλμ περίπου σε 2 ώρες ένιωσα πόνους στο καβάλο (σέλλα) και στα χέρια (μανετες) αλλά ευτυχώς η μέση δεν είχε πρόβλημα. Το χειρότερο ήταν ότι και η ψυχολογία ήταν διαφορετική αφού δεν ένιωθα άνεση πάνω σε κούρσα, υπήρχε μικρός φόβος για τις μεγάλες ταχύτητες. Αν δε το έκανα αγωνιστικά αλλά χαλαρά (βόλτα) πιστεύω ότι το μαρτύριο θα ήταν μεγαλύτερο...
Συμπέρασμα? Αν αφήσεις τη ποδηλασία σε αφήνει και αυτή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου