Πριν έλθω στην Ελλάδα (μέρος ΙΙ)
Θυμάμαι τη πρώτη μέρα που δισταχτικά μπήκα σε γυμναστήριο στο εξωτερικό. ΔΕΟΣ. Αν και ήμουν αδύνατος 89kgr είπα να γυμναστώ λίγο...Το πανεπιστήμιο που ήμουν φοιτητής είχε ένα αθλητικό κέντρο που ήταν από τα καλύτερα στην Ευρώπη. Αφού γράφτηκα μέλος μπήκα μέσα και έμεινα με το στόμα ανοικτόo, αυτό δεν ήταν γυμναστήριο, ολυμπιακοί αγώνες ήταν: τι γήπεδα squash, τι γήπεδα badminton, κλειστά γήπεδα ποδοσφαίρου και εξωτερικά γήπεδα ποδοσφαίρου, ράγκμπι και όλα αυτά άψογα συντηρημένα. Ασφαλώς οι νοτιοευρωπαιοι έδιναν μάχη για να κλείσουν ένα μικρό δωματιάκι με δυο μπασκετες. Θυμάμαι που περίμενα να πάω στο γυμναστήριο πως και πως για να αθληθώ μαζί με φοβερούς αθλητές όπως το Τάκη Φυσσα ποδοσφαιριστή που τότε έπαιζε στην τοπική ομάδα, τον Chris Hoy,ολυμπιονίκη ποδηλασίας, και ήμασταν στην ίδια ποδηλατική ομάδα!
Αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν δυο:
Το όργανο της κωπηλατικής που πραγματικά κόλλησα και τα αποδυτήρια που ήταν απλώς ένας χώρος με κάτι ντουζιέρες και πουθενά χωρίσματα, όλοι γυμνοί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου