Σε μια από τις βόλτες για τη λίμνη με το velosolex, 1-2 χλμ πριν το φράγμα ξαφνικά δεν έχω φρένα! Σταματάω για λίγο στην άκρη να δω. Μαζί μου είχα ένα γαλλικό κλειδί και μια τρόμπα εποχής άγνωστο αν λειτουργούσε. Ξαφνικά πετάγεται ένας ποδηλάτης -50αρη τον έκανα- με μια εντυπωσιακή κούρσα. Εγώ σχεδόν τρόμαξα όταν μου μίλησε και προσθερθηκε να βοηθήσει, γιατί δεν περίμενα να σταματήσει. Διαπίστωσε ότι θέλαμε μια πένσα για να τραβήξουμε τις ντιζες μπας και μπορέσω τουλάχιστον να γυρίσω σπίτι. Που να τη βρούμε όμως? Μετά από κάποια λεπτά έρχεται προς τα εμάς ένα ΙΧ και ο τύπος αυτός κάθεται μες στη μέση του δρόμου αναγκάζει το ιχ να σταματήσει και ρωτάει για πένσα. Κατά τύχη υπήρχε στο ΙΧ και μπόρεσε και έδωσε λύση. Μετά πριν φύγει μου λέει «η ποδηλασία είναι ατομικό άθλημα. Θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να βρίσκεις λύσεις μόνος σου, να σκέφτεσαι γρήγορα και ευρηματικά, ακόμα και αν δεν έχεις εξοπλισμό ή μοιάζει απελπιστική η κατάσταση» Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη συμβουλή στη ποδηλασία που μου έδωσαν ποτέ και ακόμα και τώρα όταν έχω κάποιο πρόβλημα αυτό σκέφτομαι.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όποτε βρίσκω παλαίμαχους ποδηλάτες-πρώην αθλητές προσπαθώ να ποδηλατώ μαζί τους γιατί είναι σα να πηγαίνεις για μάθημα: θα σου δώσουν απλόχερα συμβουλές, θα σου δείξουν πως να ποδηλατείς και κυρίως σου μεταδίδουν ένα αίσθημα ασφάλειας στο δρόμο χωρίς ίχνος σνομπισμού.
Σημείωση: ο παραπάνω ποδηλάτης ήταν 65 χρονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου