Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Οι ποδηλατικοί σύλλογοι στην Ελλάδα.

Αφού έχουμε πλέον κούρσα και ένα είδος ΜΤΒ (χρεπ) λέω να ξεκινήσω να βρω σύλλογο. Στην αρχή βρίσκω σελίδα με όλα τα σωματεία και μετά βουρ...αρχίζω τα τηλέφωνα. Ξεκινάω από τους γειτονικούς σε μένα (κέντρο Αθήνας). Παγκράτι δε ξέρω αν υπάρχει καν αθλητής πλέον εκεί. Συνέχισα με Παναθηναϊκό. Παίρνω πρωί και μια κυρία μου λέει να τηλ βράδυ. Καλώ βράδυ και μια άλλη κυρία λέει ο έφορος έχει συμβούλιο πάρτε σε καμία ώρα. Όλο αυτό διηρκησε 2-3 μέρες μέχρι που άφησα τα στοιχεία μου να με καλέσουν. Εννοείται ότι δε με κάλεσε κανείς. Μετά πήρα τα προάστια. Ξεκίνησα Πανερυθραικο. Ένας κύριος μου είπε να πάω το Σάββατο άλσος Συγγρού που είναι όλοι εκεί έφορος προπονητής. Για το σύλλογο ήξερα ότι έχει μια δυνατή αθλήτρια. Τελικά έβρεχε εκείνη την ημέρα και δε πήγε κανείς. Αν θυμάμαι καλά το ίδιο έγινε και την επόμενη και σκέφτηκα αυτοί γραφείο δεν έχουν? Έστειλα πολλά emails (όταν τα τηλέφωνα δεν απαντάγανε) όπως στο Πελοτον, στο Παράδεισο Αμαρουσίου αλλά κλασσικά απάντηση καμία. Τελικά βρήκα ένα σύλλογο (πήρα τηλέφωνο και μου είπαν να πάω στα γραφεία) που είχε δυο καλά: το προπονητή και ότι υπήρχε μόνο μια αθλήτρια που τους ένοιαζε να περνάνε καλά και αν τύχει κανένα καλό αποτέλεσμα ας έλθει. Εδώ και 3 μήνες περίπου με τη προσθήκη ακόμα ενός αθλητή (για την ώρα?) περνάμε καλά, και είμαστε σαν οικογένεια. Πληρώνεις ένα στάνταρ ποσό για το μηνιαίο πρόγραμμα από το προπονητή και ανάλογα αν θες coaching πληρώνεις παραπάνω. Οι προπονήσεις για τα «σωστα» σωματεία γίνονται Παραλιακή, Πεντέλη, Υμηττό και Πάρνηθα/ Κατσιμιδι και δεν απαιτείται να έχεις υπερποδηλατο απλώς κράνος.
Ερώτημα:θέλουν τα σωματεία να αναπτυχθούν και να αναπτύξουν τη ποδηλασία αν δεν ενδιαφέρεται κανείς?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου