Ημερολόγιο καταστρώματος

Τις τελευταίες μέρες έχω πεθάνει από την άσκηση. Το μενού περιλαμβάνει προπονητηριο, βάρη, γυμναστήριο, τρέξιμο, ποδηλασία σε στατικό ποδήλατο (wattομετρο), λίγες προπονήσεις έξω για ποδηλασία.. Αν προσθέσουμε και τις περίεργες καιρικές συνθήκες: το πρωί με το γυαλί ηλίου το βράδυ με αδιάβροχο δεν είναι παράλογο που η μισή Ελλάδα είναι με τα χαρτομάντιλα και μύξες (ανάμεσα τους και εγώ). Πραγματικά αισθάνομαι αδύναμος αν και το πνεύμα μου λέει να βγω έξω να «λιώσω» τα ποδήλατα μου και κυρίως το καινούργιο ένα απλό και ταπεινό CANYON!

Συμμετοχή σε circuit!

Καταρχήν πρέπει να δώσω ένα ορισμό. Σιρκουι είναι ένας αγώνας ποδηλασίας που διεξάγεται σε δρόμο (συνήθως σε πόλη) και η απόσταση που διανύουν οι αθλητές είναι μικρή συνήθως 1.5 χλμ με 2.5χλμ γι’αυτο και επαναλαμβάνεται αρκετές φορές μέχρι να είναι αρκετά ικανή (πάνω από 20χλμ) . Ανάλογα με τον αριθμό τον αθλητών σε κάθε γύρο αποβάλλονται είτε οι 2-3 τελευταίοι είτε αυτοί που «τρώνε» γύρο από τον πρωτοπόρο. Λογικό είναι οι ταχύτητες να είναι υψηλές (πάνω από 40χλμ)και η στρατηγική παίζει βασικό ρόλο σε γκρουπ αθλητών. Ένας τέτοιος, από τους λίγους που γίνονται στη χώρα μας, έγινε πριν λίγες μέρες στη Ν Φιλαδέλφεια.

Για να συμμετάσχεις σε έναν τέτοιο αγώνα χρειάζεται μια πολύ καλή προετοιμασία μέρες πριν τον αγώνα και καλό ζέσταμα με προπονητηριο λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Στη κατηγορία μου (ανδρών) είχε τους πιο δυνατούς ποδηλάτες στη χώρα (με λίγες απουσίες) και όπως ήταν αναμενόμενο ήταν και η πιο πολυπληθής κατηγορία! Ξεκίνησα αναγνωριστικό γύρο και είδα ότι σε μια στροφή υπάρχουν τα πάντα:καπάκι αποχέτευσης, λακκούβα και πολυσύχναστη διάβαση πεζών!

Καθώς η αγωνιά χτύπαγε τα κόκκινα πριν την εκκίνηση ο αφέτης μας ενημέρωσε ότι σε κάθε γύρο θα βγαίνουν οι 3 και ίσως περισσότεροι τελευταίοι αθλητές επί συνόλου 17 γύρων αν θυμάμαι. Μετά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση: 30, 20, 10, 5 ...

Νιώθω πολύ δυνατός και σε καλή κατάσταση αλλά με προβληματίζει η εκκίνηση γιατί μια βλακεία και βγήκες από το πρώτο γύρο. 4,3,2,1 φύγαμε...

Έγινε το αναπόφευκτο, ένας έφηβος (έτρεχαν μαζί, γιατί άραγε?) έπεσε πάνω μου και εγώ μέχρι τη πρώτη στροφή πάλευα να ισορροπήσω και όχι να κυνηγήσω! Μιλάμε για αγώνα που δε συγχωρεί λάθη και έτσι μετά τη πρώτη στροφή έτρεχα να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Αν και έφτασα το τελευταίο γκρουπ ήμουν τόσο στεναχωρημένος που τα παράτησα μόνος μου...Δε το πίστευα τέτοια στεναχώρια, τσάμπα όλες οι προηγούμενες προπονησεις. Πίκρα .

Ο αγώνας τα είχε όλα, κομμένο τιμόνι carbon, λάστιχα, πολλά λάστιχα, σύγκρουση με μηχανάκι που πέρναγε κάθετα, σύγκρουση με θεατή..Φαντασου πως θα αισθανόταν ο 7^ος αθλητής που αν και έφθασε στη πηγή δεν ήπιε νερό, ούτε καν στα αποτελέσματα υπάρχει! Πίκρα

Εσύ τι είδους ποδηλάτης είσαι?

Διαβάζοντας ένα άρθρο, αναρωτήθηκα πόσο επίκαιρο και διαχρονικό είναι. Ο συντάκτης του αναφέρεται στους ποδηλάτες που συναντά στους δρόμους:

-Οι αργοί. Είναι αυτοί που σίγουρα δεν ασχολούνται με ποδηλατικά φόρουμ ούτε με ανθρακονηματα, γρανάζια σχέσεις κοκ. Είναι οι τύποι που έχουν καλαθάκι με ψώνια στο ποδήλατο, θέλουν να ποδηλατούν για να μη καίνε βενζίνη και κινούνται συνήθως σε ποδηλατοδρόμους. Είναι εκείνος ο παππούς στο χωριό με ποδήλατο που έχει να συντηρηθεί από τον Α παγκόσμιο, η κοπέλα που δε ξέρει ότι τα λάστιχα έχουν σαμπρέλα ή εκείνος ο τύπος που το καλοκαίρι κυκλοφορεί με ψάθινο καπέλο και σαντάλια.

-Οι γρήγοροι ή όπως αποκαλούνται «καγκουρες». Μπορεί να έχουν εκείνο το ποδήλατο διπλής ανάρτησης  αγορασμένο από το σούπερ μαρκετ αλλά τίποτα δε τους εμποδίζει από το να κάνουν τη σούζα τους ή να αλλάξουν τα φρένα με δισκοφρενα που έχουν τεράστιες δισκοπλακες.

-Οι ακτιβιστες. Συντονίζουν τις ποδηλατοπορειες, μαζεύουν λεφτά για τη διάσωση της φώκιας και ποδηλατούν καθαρά και μόνο από συνείδηση.

Οι γκαντζετακηδες. Είναι κυρίως Έλληνες και Ιταλοί. Γνωρίζουν το ακριβές βάρος του πανάκριβου σκελετού που θα βγει στη παραγωγή σε μερικούς μήνες, έχουν gps στο ποδήλατο που «κλειδώνει» 8 δορυφόρους και καταγράφει τη διαδρομή τους αρκεί να μην έχει πρόσβαση το έτερον ήμισυ, έχουν φωτάκια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε φωταγώγηση συναυλίας ή έχουν τρόμπα διπλής ενέργειας με μανόμετρο και οπωσδήποτε από ανθρακονηματα.

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα προπόνησης? ΜΕΡΟΣ ΙΙ: PRO training

Έχω ζήσει και αυτό το κομμάτι προπόνησης στο εξωτερικό. Σε αυτή τη περίπτωση οι ρυθμοί και οι χρόνοι είναι διαφορετικοί. Αναφέρομαι σε διπλή προπόνηση καθημερινά και μεγάλες αποστάσεις τα σαββατοκύριακα. Ο κορμός του προγράμματος είναι ο ίδιος με του ερασιτέχνη. Η διαφορά είναι ότι καθημερινά είσαι πάνω από 2 ώρες στη σέλλα. Επίσης προπονητηριο έχεις πολλαπλά προγράμματα όπως one leg cycling, hill training. Ανά τακτικά χρονικά διαστήματα κάνεις εργομετρικά τεστ ενώ βοηθητικά εργαλεία που πρέπει να υπάρχουν ειναι wattομετρο, vo2 maxμετρο. Επιπλέον μπορεί να κάνεις προπόνηση για ενα χρονικό διάστημα π.χ μια εβδομάδα σε συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες (βροχή, καλοκαιρία, αέρα). Η γυμναστική με βάρη δε λείπει ασφαλώς από το πρόγραμμα όπως και η αεροβική και οι ισομετρικές ασκήσεις.

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα προπόνησης? ΜΕΡΟΣ ΙΙ: Ερασιτέχνης ποδηλάτης

Μιας και είμαι ερασιτέχνης αυτό σημαίνει ότι ο διαθέσιμος χρόνος δεν είναι και πολύ μεγάλος κυρίως λόγω εργασίας. Μια τυπική εβδομάδα περιλαμβάνει 2-3 φορές γυμναστήριο, άλλες τόσες προπονητηριο και αρκετές βόλτες με τη κούρσα ή το ΜΤΒ. Στο προπονητηριο υπάρχουν δεκάδες προγράμματα που μπορείς να επιλέξεις, ανάλογα με το στόχο (αγώνας ή βελτίωση φυσικής κατάστασης) εγώ επιλέγω είτε max στροφές για συγκεκριμένο χρόνο συνήθως 30’’ σε συγκεκριμένα πατήματα (επιλογές ταχυτήτων) είτε αντοχής όπου για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (πάνω από 45’) ποδηλατώ με μια συγκεκριμένη ταχύτητα (velocity)  ή αριθμό στροφών. Στο δρόμο είτε θα ακολουθήσεις κάποιο παρόμοιο πρόγραμμα με αυτό του προπονητηριου ή ειδικές διαδρομές όπως για παράδειγμα μονοπάτι με ΜΤΒ, ανάβαση με κούρσα, downhill...Για να μπορέσω να έχω αποτέλεσμα το ακολουθώ πιστά και έχω ελάχιστες μέρες ρεπό (στο μήνα)και προσπαθώ ακόμα και με δύσκολες καιρικές συνθήκες να βγαίνω για άσκηση. Γενικά αναφέρομαι σε περίπου 2-3 ώρες καθημερινά Πολύ βασικό για μένα είναι να μπορείς να κάνεις και τρέξιμο τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα για απόσταση τουλάχιστον 10 χλμ για βελτίωση της αντοχής και προετοιμασία του οργανισμού για έντονη άσκηση για μεγάλο διάστημα. Προσοχή ως ποδηλάτης πρέπει να χρησιμοποιείς ποιοτικά παπούτσια τρεξίματος να προτιμάς το γρασίδι και σταθερό ρυθμό! Άλλωστε οι επαγγελματίες ποδηλάτες συνηθίζουν να λένε ότι ο χρόνος που μπορείς να τρέξεις συνεχόμενα ισούται με το διπλάσιο χρόνο πάνω στη σέλλα!! Εγώ προσωπικά μέχρι στιγμής (προετοιμασία στην Ελλάδα 3 μήνες) έχω ρεκόρ στη σέλλα σε εξωτερικό περιβάλλον περίπου 3,5 ώρες χωρίς στάση.

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα προπόνησης? ΜΕΡΟΣ Ι: Εξ αποστάσεως

Αρκετοί πιστεύουν ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο ή eBook και έχοντας ένα προπονητηριο είναι δυνατόν να κατέβεις σε αγώνες με ελπίδες διάκρισης. Αυτό ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Από την άλλη, θεωρητικά το δεύτερο σκέλος (προετοιμασία μόνο με προπονητηριο) μπορεί να  ισχύει!! Πως γίνεται αυτό?

Το βασικό είναι ένας προπονητής ή γυμναστής ποδηλασίας να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα με βάση

• Τους στόχους σου
• Το διαθέσιμο χρόνο σου
• Το σώμα σου

Εφόσον υπάρχει ένα προσωπικό πρόγραμμα και ο ποδηλάτης ακολουθεί τις οδηγίες και υπάρχει επικοινωνία σε εβδομαδιαία βάση με τον προπονητή (εξ αποστάσεως) τότε μπορεί να πραγματοποιήσει κάποιους στόχους και να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση. Ακόμα μπορεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα να υπάρχουν κάποιες ασκήσεις εκγύμνασης με βάρη ή ακόμα οδηγίες για ποδηλασία στο δρόμο για παράδειγμα 1 ώρα ποδηλασία με βάση τις στροφές και τους καρδιακούς παλμούς.

Κανένα τέτοιο πρόγραμμα δε συγκρίνεται με τη ποδηλασία στο δρόμου με άλλους ποδηλάτες ή προπονητή μιας και το περιβάλλον του προπονητηριου είναι αποστειρωμένο (καιρικές συνθήκες) και επίσης είναι δύσκολο να κατανοηθούν βασικές ποδηλατικές τεχνικές (κίνηση σε γκρουπ, στάση σώματος, εξοικονόμηση δυνάμεων)

Τρέχοντας στο εξωτερικό: Προκλήσεις-προσκλήσεις

Αν και 9 Απρίλη έχω τον 1ο αγώνα στο εξωτερικό εγώ κάθομαι και κάνω προετοιμασία για το τοπικό εθνικό πρωτάθλημα. Ο λόγος έχει να κάνει με κάποια γραφειοκρατικά (καινούργια πιστωτική, νέο δελτίο με την ΕΟΠ) και αυτό με έχει ρίξει λίγο ψυχολογικά.

Μια χαραμάδα ανόρθωσης ψυχολογίας είναι μια πρόσκληση που έλαβα πριν λίγο από την ASO για έναν αγώνα τον Ιούλη. Λεπτομέρειες δε ξέρω αλλά μου έστειλαν τη διαδρομή: ΤΟΙΧΟΣ όπως λέμε στη ποδηλασία ή αλλιώς παρατεταμένη ανηφόρα με υψομετρική διαφορά....Δε ξέρω αν θα συμμετάσχω μιας και μετά τον αγώνα του Απρίλη που είναι μια δοκιμασία να δω που βρίσκομαι, υπάρχει και ο αγώνας διαθλου στο Λονδίνο το Σεπτέμβρη που λογικά θα συμμετάσχω...

Στο ενδιάμεσο να μη ξεχνάμε ότι επειδή ο σύλλογος μου δεν έχει πολλούς αθλητές για να το βοηθήσω συμμετέχω σχεδόν σε όλους τους αγώνες που υπάρχουν στο ημερολόγιο (ΜΤΒ κούρσα, circuits κοκ)!!Αναμένεται μια συναρπαστική αγωνιστική  χρονιά που λογικά θα είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι..

Ουφφφφ ήδη κουράστηκα, πάω να ξεκουραστώ....

Τρέχοντας στο εξωτερικό: Προετοιμασια

Τρέχοντας στο εξωτερικό: Αναγκαίος εξοπλισμός

Επειδή ελάχιστοι ερασιτέχνες ποδηλάτες αγωνίζονται στο εξωτερικό θα αναφέρω από την εμπειρία μου τι χρειάζεται για να μπορείς να αγωνίζεσαι. Ξεκινάμε λοιπόν.

-Αγγλικά: καλή γνώση για να μπορείς να συννεονοεισαι βρε αδελφέ. Αν ξέρεις και κάποια άλλη γλώσσα (κυρίως Γαλλικά) ακόμα καλύτερα

-Τσάντα μεταφοράς ποδηλάτου. Υπάρχουν 2 κατηγορίες:

• Από νάιλον/αδιάβροχες που κοστίζουν από 30 ευρ
• Από σκληρό πλαστικό που κοστίζουν από 100 ευρ

Εγώ προσωπικά αναμένω αυτήν που την έχω δοκιμάσει.

-Μεταφορικό μέσο. Αν ο αγώνας δεν είναι κοντά σε αεροδρόμιο ή έστω σε στον αστικό ιστό (άρα συγκοινωνίες) εγώ νοικιάζω ΙΧ. Αξίζει να σημειώσω ότι σπάνια αγώνας είναι κοντά σε κέντρο μεγάλης πόλης.

-Εργαλεία και είδη πρώτης ανάγκης. Οι μεγάλοι αγώνες απαιτούν συγκεκριμένα ποδηλατικά είδη, έχω τύχει να ζητάνε από εργαλείο για αλυσίδα μέχρι 5 σαμπρέλες υποχρεωτικά! Συνήθως έχω μαζί μου ένα κινητό που να έχει roaming (περιαγωγη) και κάποια κάρτα για λεφτά. Το τσαντάκι σέλλας έχει εξωλκεις, ένα σετ με Άλεν, μαντηλάκια καθαρισμού και σαμπρέλα.

-Ανταλλακτικά. Πάντα κουβαλάω κάποια ευάλωτα αναλώσιμα μη γίνει το μοιραίο πριν αρχίσει ο αγώνας ή κατά τη διάρκεια αν επιτρέπεται. Λάστιχο, αλυσίδα και τακάκια δε πιάνουν χώρο και μπορεί να σε σώσουν. Εννοείται ότι μερικοί διοργανωτές και κυρίως η ASO τα απαιτεί αυτά!

-Γαλλικό κλειδί για τα πετάλια. Δυστυχώς κατά τη μεταφορά του ποδηλάτου πρέπει να τα βγάζεις βάσει κανονισμών αεροπορικών εταιριών.

-Τέλος θεωρώ ότι μια πιστωτική (κυρίως prepaid) είναι ένα εργαλείο για να μπορώ να πληρώσω τη συμμετοχή, να κλείσω εισιτήρια και βεβαίως να νοικιάσω ΙΧ. Ιδανικό είναι να είναι ονομαστική.

Nα ακούω μουσική ενώ ποδηλατώ?

Έχει τύχει να συναντώ ποδηλάτες είτε στη πόλη είτε σε διαδρομές με τα ακουστικά στα αυτιά για ώρες διαλέγοντας αυτό το μοναχικό δρόμο για ώρες. Πάντα είχα τον ενδοιασμό ή καλύτερα πειρασμό να δοκιμάσω. Πριν όμως σκέφτηκα να δω από επιστημονική μεριά αν είναι σωστό ή μήπως είναι μέγα σφάλμα. Έρευνα απέδειξε ότι σε συνθήκες προπονητηριου ή προπόνησης σε κλειστή διαδρομή βοηθά στην απόδοση (αριθμός στροφών, καρδιακή λειτουργία). Τι γίνεται όμως για ποδηλάτες που κινούνται στη πόλη? Εκεί είναι τελείως αντίστροφα τα πράγματα. Η μουσική μπορεί να αποδειχθεί μεγάλος κίνδυνος μιας και αποσυντονίζει, δε βοηθά τον ποδηλάτη να αντιληφθεί τυχόν κινδύνους (βαρύ όχημα, φωνή πεζού) και είναι αυτό που ονομάζουν οι ειδικοί «απομονωμένο περιβάλλον». Οπότε το συμπέρασμα είναι: όταν είμαστε στο μονοπάτι ή στο προπονητηριο ή γενικά σε ελεγχόμενες οδικές συνθήκες μπορούμε αν θέλουμε να ακούμε μουσική.

Ποδηλασία και πάχος

Όταν πριν μερικούς μήνες άρχισα να κάνω ποδήλατο στην Ελλάδα ήμουν πάνω από 100kgr με ύψος 191cm. Τα κιλά έπεφταν αλλά όχι σημαντικά, άντε 1 κιλό κάθε 40 μέρες. Τότε έβγαινα με το ποδήλατο κάθε σαββατοκύριακο αλλά μεγάλες διαδρομές (50χλμ) και καθημερινά σχεδόν μικρές αποστάσεις 1-2 χλμ για ψώνια, βόλτες. Όταν με είδε ο προπονητής κατάλαβε ότι έπρεπε να χάσω κιλά. Και όντως έχασα. Πως?

Η βασική ιδέα είναι να αυξήσεις τη ποδηλασία και άσκηση ενώ παράλληλα ελαττώνεις τη διατροφή. Έκοψα τοστακια, άρχισα να τρώω όσπρια (3-4 φορές την εβδομάδα), ελάττωσα το κρέας (1-2 φορές την εβδομάδα) και βέβαια νερό, πολύ νερό. Ένα κόλπο που έμαθα μέσα από ένα βίντεο είναι να τρως σε μικρότερα πιάτα. Αν έχεις μικρότερης διαμέτρου πιάτο προφανώς θα βάλεις μικρότερη ποσότητα προς κατανάλωση. Άλλο ένα κόλπο είναι να κόψεις σοκολάτες γκοφρέτες, πάστες και να τρως ψωμί με μέλι, μπάρες δημητριακών (όταν τις έμαθα βρέθηκα μπροστά σε ένα γευστικό παράδεισο)και αποξηραμένα φρούτα. Αυτό που πραγματικά εμένα με βοήθησε και εκτίναξε τη μείωση κιλών ήταν η δημιουργία ημερολογίου διατροφής. Τι είναι αυτό? Δημιουργείς ένα αρχείο με τη καθημερινή σου διατροφή. Καταγράφεις το κύριο γεύμα και δίπλα προσθέτεις ότι άλλο έφαγες. Το χωρίζεις ανά εβδομάδα. Με το τρόπο αυτό συγκρίνεις ενώ καταγράφεις και τυχόν ...αμαρτίες!

Καλό είναι να σε παρακολουθεί ειδικός και να κάνεις περιοδικά κάποιες ιατρικές εξετάσεις διότι αν ακούς το κάθε άσχετο (στην Ελλάδα ζούμε όλοι τα ξέρουμε όλα) μπορεί να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Στόχος κάθε ποδηλάτη είναι να πιάσει τα ελάχιστα δυνατά όρια του παραπάνω πίνακα για να μπορεί να θεωρείται ότι έχει καλή φυσική κατάσταση.

Παρουσιαση του ΜΤΒ

Είναι το μοντέλο scale 60 της εταιρίας Scott και είναι σχεδόν όλο παραμετροποιημένο στις ανάγκες μου (custom) ενω προτιμησα τη δοκιμασμενη σειρα deore της Shimano

 σκελετός scott scale 60 disk 2009----->60EUR

Εκτροχιαστές:Shimano Deore--->30eur

Ανάρτηση εμπρός RST GILA TNL 100 HYDRAULIC LOCKOUT---->40eur

σετ(εμπρός-πίσω) μηχανικά δισκοφρενα shimano BR-M416 με ενσωματωμένα χειριστήρια 8 ταχυτήτων και 2 δίσκους 160μμ->25eur

carbon τιμόνι oversized--->20eur

Raceface evolve dh stem 70mm 1 1/8 31.8-->20eur

σετ τροχών SUNringle equalizer eq23 με ακτίνες dt swiss και κέντρα μπροστά kona και πίσω shimano m525->80 eur

Pad ψαλιδιού: Cyclist.gr

chain/cassete/Chainset & Crank->50 eur

seat post PRO FRS 3D 31.6mm->30 eur

χερούλια scott->10 eur

Λαστιχα panaracer xc pro 2.1->50 eur

GRAND TOTAL->415 EUR

 Τα αδύναμα στοιχεία του είναι τα φρένα και η ανάρτηση. Για την ανάρτηση υπάρχει σχεδόν ίδια σαν backup. Υπάρχει σκέψη για αναβάθμιση σε σειρά shimano slx (350 eur περίπου καινούργια ή χορηγία από την CANYON (για να δουλεύω μόνο με αυτή τη μάρκα). Οι εντυπώσεις μου μετά από ένα αγώνα (Σαλαμίνα/open) και Πεντέλη είναι άριστες και πραγματικά θεωρώ ότι είναι ένα «παιχνίδι» που αναζητά μονοπάτια και δασικούς δρόμους.

Τι πετάλια να βάλω στο ΜΤΒ μου?

Το σύγχρονο ΜΤΒ χωρίζεται σε πολλές κατηγορίες. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη δυο είναι αυτές που είναι δημοφιλής: το (Αθλητικό) ΜΤΒ (cross country) και το dh κατέβασμα πλαγίας (downhill). Στη πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε σε κλειστή διαδρομή ή διαδρομή ελεύθερη σε βουνό που είναι κυρίως δασικός δρόμος ή ήπια μονοπάτια χωρίς μεγάλες κλίσεις. Εδώ ρόλο παίζει η ταχύτητα και η δυνατότητα αποφυγής εμποδίων. Είναι σα να κάνεις ανώμαλο δρόμο ταχύτητας. Σε αυτό το είδος θα έβαζα σίγουρα spd πετάλια. Αν όμως μιλάμε για DH να κατέβεις ένα βουνό και η διαδρομή σου να είναι μόνο κατηφορική και εδώ σκοπός είναι να αποφύγεις...γκρεμούς σίγουρα θα επέλεγα πλατφόρμες για άνεση αλλά και δυνατότητα ελευθέριας των ποδιών. Αυτά τα κλάσματα δευτερολέπτου μέχρι να ξεκουμπώσεις μπορεί να αποβούν μοιραία....

Είναι η ποδηλασία ακριβή?

Όταν έχουμε να κάνουμε με χρήματα τα πάντα σοβαρεύουν. Η ποδηλασία όταν έχει να κάνει με μετακίνηση και αναψυχή δεν είναι ακριβή αντίθετα βοηθά στην εξοικονόμηση χρημάτων (βενζίνες ή συγκοινωνίες). Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με αθλητισμό δεν υπάρχει σαφή απάντηση. Αν είσαι ερασιτέχνης πρέπει να κάνεις θυσίες για αγορές. Να κόψεις ότι σου είναι ευκολότερο: τσιγάρο, διασκέδαση, φαΐ για να εξοικονομήσεις. Να μάθεις να κάνεις κάποιες βασικές επιδιορθώσεις μόνος αν είναι να γλιτώσεις τα εργατικά ενός ποδηλατικού καταστήματος και ασφαλώς να ψάχνεις για ευκαιρίες από αγγελίες Ελλάδα και εξωτερικό. Πολλά παραδείγματα γνωστών που είτε έκοψαν το φαΐ για να πάρουν ένα jersey ή πούλησαν κάτι άλλο (συσκευή εικόνα /ήχου) για να αγοράσουν λάστιχα...Η συμβουλή μου είναι να μη μπεις στη διαδικασία να κυνηγάς τα γραμμάρια και τη τεχνολογία στο ποδήλατο αλλά ούτε να δένεσαι με ένα ποδήλατο πάνω από δυο χρόνια γιατί χάνει την αξία του.

Ποδηλάτης είσαι? Βλαμμένος είσαι?

Αν και δε συνηθίζω να συστήνομαι ως ποδηλάτης (ποιος νοιάζεται?)όταν γίνεται γνωστό από τρίτους είτε θα με ρωτήσουν τι ποδήλατο και πόσο να αγοράσουν (λες και είμαι πωλητής) είτε αν το κάνω για οικονομία, κρίση. Η άλλη εκδοχή είναι να με ρωτήσουν για τις βόλτες του freeday (που, πότε) και που καταλήγουν λες και είμαι φανατικός freedayer ή εμπλέκομαι στη χάραξη διαδρομών. Μάλιστα ένα χαριτωμένο ήταν όταν μια κοπέλα όταν της είπα ότι κάνω ποδηλασία (και εγώ) με ρώταγε σε ποιο γυμναστήριο κάνω….spinning!

 Εγώ σε μια συζήτηση που θα στραφεί στη ποδηλασία ποτέ δε θα πω ποιος είμαι τι έχω κάνει. Θα προσπαθήσω να πείσω τον άλλο να σηκωθεί από τον καναπέ, να αγοράσει ένα ποδηλατάκι και να το υιοθετήσει στο τρόπο ζωής του. Μέχρι στιγμής έχω πείσει πάνω από μια ντουζίνα άτομα διαφορετικών ηλικιών.

Μια φορά σε συζήτηση αναφέρθηκε από κάποιον ότι είχα πάει Λάρισα με ποδήλατο μόνος. Μετά από διακοπή δευτερολέπτων, γύρισαν και μου είπαν: Βλαμμένος είσαι?

Ποδηλατώντας στο εξωτερικό: Ρουμανία

Όταν ήμουν πριν δυο χρόνια Ρουμανία πίστευα ότι πέρα από τους γέροντες με τα παλιά ποδηλατάκια δε θα βρω ίχνος ποδηλάτου. Πόσο λάθος ήμουν. Η Ρουμανία είναι πολύ οργανωμένη στο τομέα ποδηλασία. Οι μεγάλες πόλεις διαθέτουν ποδηλατοδρόμους(Βουκουρέστι 45χλμ), υπάρχουν πολλά βουνά και υπέροχη φύση, η επαρχία δεν έχει κίνηση από ΙΧ (ακόμα κάρα υπάρχουν) και οι τιμές ποδηλάτων πάμφθηνες. Δεν είναι τυχαίο που διοργανώνονται αγώνες παγκόσμιου πρωταθλήματος στο ΜΤΒ και μεγάλοι αγώνες σε κούρσα (γύρος Ρουμανίας) ενώ και πολλοί γνωστοί ποδηλάτες είναι Ρουμάνοι. Εγώ θα ήθελα να ξανακάνω το Βουκουρέστι- Μπρασοφ

Οι ποδηλατικοί σύλλογοι στην Ελλάδα.

Αφού έχουμε πλέον κούρσα και ένα είδος ΜΤΒ (χρεπ) λέω να ξεκινήσω να βρω σύλλογο. Στην αρχή βρίσκω σελίδα με όλα τα σωματεία και μετά βουρ...αρχίζω τα τηλέφωνα. Ξεκινάω από τους γειτονικούς σε μένα (κέντρο Αθήνας). Παγκράτι δε ξέρω αν υπάρχει καν αθλητής πλέον εκεί. Συνέχισα με Παναθηναϊκό. Παίρνω πρωί και μια κυρία μου λέει να τηλ βράδυ. Καλώ βράδυ και μια άλλη κυρία λέει ο έφορος έχει συμβούλιο πάρτε σε καμία ώρα. Όλο αυτό διηρκησε 2-3 μέρες μέχρι που άφησα τα στοιχεία μου να με καλέσουν. Εννοείται ότι δε με κάλεσε κανείς. Μετά πήρα τα προάστια. Ξεκίνησα Πανερυθραικο. Ένας κύριος μου είπε να πάω το Σάββατο άλσος Συγγρού που είναι όλοι εκεί έφορος προπονητής. Για το σύλλογο ήξερα ότι έχει μια δυνατή αθλήτρια. Τελικά έβρεχε εκείνη την ημέρα και δε πήγε κανείς. Αν θυμάμαι καλά το ίδιο έγινε και την επόμενη και σκέφτηκα αυτοί γραφείο δεν έχουν? Έστειλα πολλά emails (όταν τα τηλέφωνα δεν απαντάγανε) όπως στο Πελοτον, στο Παράδεισο Αμαρουσίου αλλά κλασσικά απάντηση καμία. Τελικά βρήκα ένα σύλλογο (πήρα τηλέφωνο και μου είπαν να πάω στα γραφεία) που είχε δυο καλά: το προπονητή και ότι υπήρχε μόνο μια αθλήτρια που τους ένοιαζε να περνάνε καλά και αν τύχει κανένα καλό αποτέλεσμα ας έλθει. Εδώ και 3 μήνες περίπου με τη προσθήκη ακόμα ενός αθλητή (για την ώρα?) περνάμε καλά, και είμαστε σαν οικογένεια. Πληρώνεις ένα στάνταρ ποσό για το μηνιαίο πρόγραμμα από το προπονητή και ανάλογα αν θες coaching πληρώνεις παραπάνω. Οι προπονήσεις για τα «σωστα» σωματεία γίνονται Παραλιακή, Πεντέλη, Υμηττό και Πάρνηθα/ Κατσιμιδι και δεν απαιτείται να έχεις υπερποδηλατο απλώς κράνος.

Ερώτημα:θέλουν τα σωματεία να αναπτυχθούν και να αναπτύξουν τη ποδηλασία αν δεν ενδιαφέρεται κανείς?

Εύρεση μηχανικού ποδηλάτου/κατάστημα επισκευής

Μια ζωή αντί να επισκευάζω τα ποδήλατα μόνος μου, εμπιστεύομαι άλλους καταρτισμένους. Δεν είναι ότι δε ξέρω απλώς πιστεύω πως έκαστος στο είδος του.

Στο παρελθόν βέβαια το είχα πληρώσει με 20 ράμματα στο κεφάλι γιατί κάποιος δεν είχε κάνει σωστή δουλεία στα φρένα (έπεσα με 45 χλμ σε τσιμεντένιο τοίχο, αν δεν ήξερα να πέσω θα είχα πεθάνει).

Ήδη είχα 2 ποδήλατα το χρεπ και μια κούρσα (ideal) και θα αγόραζα και ένα ΜΤΒ και θα ερχόταν και ο πύραυλος από Αγγλία σε κομματια.αρα σχεδόν κάθε 20 μέρες θα ήθελα επισκευές και συντηρήσεις. Εκείνο το μαγαζί στο Χαλάνδρι αν και έχει καλό μηχανικό (Μιχάλης) είναι εκτός χρόνου (για να με εξυπηρετήσουν έπρεπε να περιμένω πίσω από τα 12χρονα που είχαν πάει για αλλαγή...σαμπρέλας αν και είχα ραντεβού!), η γνωστή αλυσίδα που αντιπροσωπεύει μια μάρκα το έχουν δει πυρηνικοί ποδηλάτες (για να δέσουν τη κούρσα που με βοήθησε ο Vitoman έπρεπε να κλείσω ραντεβού......2 εβδομάδες μετά!) και τέλος ένα μαγαζί στη Μιχαλακοπουλου αν και είδα ότι στο ΜΤΒ είναι πολύ καλοί στη κούρσα δε πρέπει να έχουν δουλέψει πολύ. Έπειτα είναι και ο Σερκος. Φοβερός ο ίδιος στο ΜΤΒ με γνώσεις αλλά το τελευταίο καιρό άλλαξε τελείως τακτική: ακριβές τιμές, προσπάθεια εκμετάλλευσης και αγένεια. Τις τελευταίες φορές που πήγαινα εκεί που άλλοτε γινόταν χαμός τώρα δεν είχαν ούτε ποδήλατο για επισκευή... 

Σε μια προπόνηση με το ideal στη Πεντέλη σκάει το λάστιχο. Σαμπρέλα γιοκ. Είχα ήδη πριν λάστιχο. Κατά τύχη περνάει ένα παλικάρι με ΙΧ που μένει εκεί και ήξερα ότι είναι ποδηλάτης (ΜΤΒ). Μου λέει δεν υπάρχει πρόβλημα πάμε στο Λουκά. Ποιο Λουκά? Είναι ένα μαγαζί (βασικά τρύπα) στα Μελίσσια. Ο Λουκάς μετά από κουβέντα και αφού του ανέφερα στόχους εξοπλισμούς αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Δε θέλω να αναφέρω τι και πως (δεν έχει ανάγκη) απλώς να πω ότι έχει αναλάβει τα ποδήλατα πρωταθλητών αλλά προσέχει το ίδιο και εκείνο το ποδήλατο αγορασμένο από σουπερμαρκετ που του έφεραν.

Καλά σχόλια και μου το πρότειναν είναι Ο Frederik. Σε κάποια ανταλλακτικά με βοήθησε αλλά προς το παρόν είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μου

Παρουσίαση της κούρσας (που έχω για προπόνηση)

Είναι το ποδήλατο που συναρμολόγησε ο vitoman.

Σκελετό Ideal Stage 2007 & carbon πιρούνι , 55cm(large για ύψος 1.80-1.90cm ισως και για λιγο πιο ψηλούς δε θυμαμαι...)+δισκo/νας shimano R600-50/34 175mm (compact) μαζί με μεσαία τριβή--->120 eur

Πλήρως λειτουργήσιμα,σε καλή κατάσταση με περίπου 8.000-8.500 χλμ.και λίγες γρατζουνιές που αναλογούν στα χρόνια και στα χλμ αυτά

ζάντες SHIMANO WH-R560 με ομόνυμα κέντρα μαζί με τα quick release (αγορασμένες 2007) για 10πλη κασετα. 16 ακτίνες εμπρόσθιος/20 πίσω--->60ευρ

shimano 105 front and rear derallier+ handlebar+shimano 105 shifters---->100EUR

5600 12-25 cassete--->20EUR

shimano 105 5501 front brake black---->15 EUR

shimano 105 5601 rear brake black----->35EUR

taineia pro white------->10EUR

seat post----------------->15eur

saddle selle italia------>15eur

stem carbon ITM----->50 eur

petals Shimano------->30eur

tyres--------------------->20 eur

carbon eksarthmata-vides-->70 eyr

bottle cage white----->5EUR

chain cyclist ----------->13eur

chain ultegra 6600->40eur

air pump------------------>8eur

GRAND TOTAL----->626eur   

Oλα σχεδόν τα ανταλλακτικά αγοράστηκαν απο αγγελιες. Σύνολο σε κιλά περίπου 9kgr. Ίσως να έκανε πιο φθηνά να το αγοράσω καινούργιο αλλά από τη μια θέλω να ξέρω τι βάζω (ποιότητα) και από την άλλη με αυτά τα εξαρτήματα ασφαλώς και μπορεί να υπάρξει αναβάθμιση.

To κεφάλαιο VITOMAN (Γιώργος)

Καθώς περνάγανε οι μέρες και τα χλμ πολλαπλασιαζόντουσαν είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να ετοιμάσω μια κούρσα για προπονήσεις αντί του Velosolex. Σκέφτηκα το τελευταίο να το πουλήσω βάζοντας αγγελίες στα forums στα 200 ευρα. Τελικά βρέθηκε ένα παιδί από το podilates και το αγόρασε. Με τα χρήματα αυτά άρχισα να αγοράζω ανταλλακτικά από αγγελίες κυρίως (αν έχεις υπομονή βρίσκεις θησαυρούς) και λιγότερο καινούργια από Αγγλία μέσω internet. Σε μια από τις αγγελίες για ένα jersey ήταν ο Vitoman. Μάλιστα του είπα για τη σκέψη περί κούρσας και μου είπε ότι έχει μερικά εξαρτήματα. Μου φέρνει ένα λαιμό carbon ITM και παλουκοσελο storck σε συμβολικές τιμές, με τη προτροπή «να πηγαίνουμε για προπόνηση μαζί». Τι να πρωτογράψει κανείς γι’αυτον τον άνθρωπο: αν και 45αρης περίπου έβαζε κάτω 30αρηδες και κάτω, ότι το γκαράζ του είναι πραγματικά θυσαυροθηλακιο και ένα είδος έκθεσης εντυπωσιακών ποδηλάτων, ότι καινούργιο βγει «παίζει» να το αγοράσει, κολλημένος με τη καλή έννοια με τη ποδηλασία, πάντα θα σου δώσει συμβουλές από το χ ανταλλακτικό μέχρι για διατροφή χωρίς να κάνει τον ειδήμων, ενώ αν έχεις πρόβλημα στη μέση του πουθενά χωρίς εργαλεία θα σου βρει λύση (McGyver?). Το συγκλονιστικό είναι ότι όταν μάζεψα όλα τα ανταλλακτικά προσθερθηκε να τα «δέσει» έτσι για να βγαίνουμε για βόλτα με τα ποδήλατα!!! R-E-S-P-E-C-T

Οι παλαίμαχοι στην ποδηλασία

Σε μια από τις βόλτες για τη λίμνη με το velosolex, 1-2 χλμ πριν το φράγμα ξαφνικά δεν έχω φρένα! Σταματάω για λίγο στην άκρη να δω. Μαζί μου είχα ένα γαλλικό κλειδί και μια τρόμπα εποχής άγνωστο αν λειτουργούσε. Ξαφνικά πετάγεται ένας ποδηλάτης -50αρη τον έκανα- με μια εντυπωσιακή κούρσα. Εγώ σχεδόν τρόμαξα όταν μου μίλησε και προσθερθηκε να βοηθήσει, γιατί δεν περίμενα να σταματήσει. Διαπίστωσε ότι θέλαμε μια πένσα για να τραβήξουμε τις ντιζες μπας και μπορέσω τουλάχιστον να γυρίσω σπίτι. Που να τη βρούμε όμως? Μετά από κάποια λεπτά έρχεται προς τα εμάς ένα ΙΧ και ο τύπος αυτός κάθεται μες στη μέση του δρόμου αναγκάζει το ιχ να σταματήσει και ρωτάει για πένσα. Κατά τύχη υπήρχε στο ΙΧ και μπόρεσε και έδωσε λύση. Μετά πριν φύγει μου λέει «η ποδηλασία είναι ατομικό άθλημα. Θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να βρίσκεις λύσεις μόνος σου, να σκέφτεσαι γρήγορα και ευρηματικά, ακόμα και αν δεν έχεις εξοπλισμό ή μοιάζει απελπιστική η κατάσταση» Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη συμβουλή στη ποδηλασία που μου έδωσαν ποτέ και ακόμα και τώρα όταν έχω κάποιο πρόβλημα αυτό σκέφτομαι.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όποτε βρίσκω παλαίμαχους ποδηλάτες-πρώην αθλητές προσπαθώ να ποδηλατώ μαζί τους γιατί είναι σα να πηγαίνεις για μάθημα: θα σου δώσουν απλόχερα συμβουλές, θα σου δείξουν πως να ποδηλατείς και κυρίως σου μεταδίδουν ένα αίσθημα ασφάλειας στο δρόμο  χωρίς ίχνος σνομπισμού.

Σημείωση: ο παραπάνω ποδηλάτης ήταν 65 χρονών.

Διαδρομές με το Velosolex και πρώτη κουρσοβολτα με cyclists

Για να μάθω το ποδήλατο (ισορροπία και σέλα) έπρεπε να βάλω χλμ. Επέλεξα 2 διαδρομές, από Μελίσσια για λίμνη Μαραθώνα και αντίστοιχα Μαρκόπουλο. Η μια τελείως flat και η άλλη με ανηφοροκατηφορα γύρω στα 50χλμ συνολικά. Εκείνες τις διαδρομές τις έκανα δεκάδες φορές και πραγματικά το ποδηλατάκι μου φάνηκε αν και είχε ταχύτητες στο λαιμό(!) ότι είχα τον πλήρη έλεγχο του. Στις τελευταίες διαδρομές με συνόδευε ένα παλικάρι από το forum ο Παναγιώτης (mpoupa) που εκείνη τη περίοδο και αυτός είχε πάρει καινούργια cannondale κούρσα (οπότε και οι δυο ήμασταν στη διαδικασία της μάθησης).

 Μιας και είχε καλό καιρό, αποφασίζεται κουρσοβολτα από το cyclist με αρκετούς ποδηλάτες από Τατόι για Σείριο και πίσω. Όταν πήγαμε (ξεκινήσαμε με τα ποδήλατα από Μελίσσια) είδαμε τους άλλους να ξεφορτώνουν τα ποδήλατα από τα ΙΧ, να βγάζουν τις τρόμπες εδάφους, να ετοιμάζουν gels, και να βάζουν τις εντυπωσιακές πανάκριβες στολές τους. Εμείς σε μια γωνία να τους κοιτάμε με ανοικτό το στόμα. Εγώ από την άλλη με σορτσάκι επιπέδου παραλίας, παπούτσια για bmx και μπλουζάκι επίσης παραλίας (υποτίθεται ότι ήταν χαλαρή)! Κατά την αρχή της ανάβασης (ταβέρνες) ένιωσα το μπροστινό σαμάν να έχει πρόβλημα (είχε και 30 χρόνια στη πλάτη του) και είτε να μην αλλάζει ταχύτητες είτε να βγάζει την αλυσίδα! Ο Τάκης (takxu) το κατάλαβε (και ήταν ο μόνος που άλλαξε δυο κουβέντες) μιας και με την ώρα έμενα πίσω και αφού τον διαδεβαιωσα ότι θα βγάλω τη διαδρομή συνέχισε. Τελικά ανέβηκα με μεσαίο δίσκο και κατάλαβα ότι με αυτόν θα συνεχίσω. Έφτασα Σείριο, δεν είδα τίποτα και συνέχισα για...Θήβα !!Οι άλλοι ήταν από την άλλη μεριά της εθνικής και αναγκαστικά γύρισα μόνος μιας και όταν ξεκινάγανε από τη στάση τους εγώ τότε έκανα στάση. Η ανάβαση της επιστροφής ήταν μάθημα ζωής: Ανέβηκα σχεδόν μονοταχυτος, τα οστά μου πονάγανε μιας και είχα σέλα εποχής, σορτσάκι με ανυρπακτη προστασία και είχα μόνο 300ml νερό αλλά την έβγαλα! Το εντυπωσιακό είναι ότι στην επιστροφή λίγο έλειπε να τους φτάσω αλλά και αυτοί από τη μεριά τους γύρισαν (1-2 από αυτούς) να με βρούνε. Όταν γύρισα οι άλλοι είχαν ήδη φορτώσει τα ποδήλατα και εγώ σκεφτόμουν μόνο ότι είχα καμιά 15αρια χλμ για το σπίτι χωρίς νερό και πλήρως αφυδατωμένος....

Αγορά πρώτης κούρσας (Velosolex)

Καλό το ΜΤΒ αλλά αν θέλεις να πας μακριά κυριολεκτικά και μεταφορικά θες κούρσα. Όπως πάντα χρήματα δεν έχει το ταμείο οπότε ο προϋπολογισμός είναι σφικτός άντε 300 ευρα. Μετά από ψάξιμο στις αγγελίες βρήκα μια παλιά κούρσα 80s από Θες/κη το velosolex le parissiene. Τo βρήκα από το cyclist αν θυμάμαι στα 70 ευρα+20 ευρα μεταφορικά. Ήρθε σε μια αποθήκη χαμηλά στη Πειραιώς. Εγώ παραπλανήθηκα ότι κινείται το ποδήλατο αλλά όταν το έδειξαν έπαθα σοκ: λάστιχα σαμπρέλες ξεραμένα, τροχοί ολοστραβοι και πιρούνι μάλλον είχε χτυπηθεί. Το ποδήλατο είχε 3πλο σύστημα με 6αρα κασέτα. Το ποδήλατο το έφερα με τα χέρια σχεδόν όλη τη Πειραιώς, αξέχαστη θα μου μείνει εκείνη η μέρα γιατί αμέσως μετά έπρεπε να πάω στη δουλειά (γεμάτος ιδρώτα). Τελικά έδωσα 200 ευρα ακόμα για λαστιχοσαμπρελες, ζάντες δισκοβραχιωνα 105 octalink, κασέτα shimano, ταινία και ντιζες. Μάλλον τσιμπημένη τιμή. Και υποτίθεται ότι πήγα στο μαγαζί εκείνο (στο Χαλάνδρι είναι)από γνωστό! Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μη ξαναβάλω άλλα λεφτά στο συγκεκριμένο ποδήλατο. Ηθικό δίδαγμα? Πάντα βλέπουμε και δοκιμάζουμε το ποδήλατο πριν το αγοράσουμε.

To psclub

Η εβδομάδα που ακολούθησε με πήγε πολύ πίσω ψυχολογικά, δε μπορούσα να χωνέψω ότι ήμουν κάτι σαν η φάρσα της βόλτας τους στο Συγγρού. Είχα μάθει ότι κάποιοι φίλοι στο psclub που είμαι γραμμένος χρόνια κάνουν κάθε πέμπτη (όταν ανοίγει ο καιρός) μετά τις 22.00 το παραδρομο παραλιακής από Φάληρο ως και Βάρκιζα και επιστροφή. Αποφασίζω να ακολουθήσω αν και διστακτικά λόγω του σοκ της προηγούμενης βόλτας. Τα παιδιά με έκαναν να νιώσω ότι ήμουν χρόνια μαζί τους στις βόλτες (εγώ μόνο έναν ήξερα πριν πάω), οι βόλτες ήταν σε πολύ γρήγορο ρυθμό, και είχα να δω πνεύμα ομαδικότητας από την Αγγλία: όταν είχε κάποιος πρόβλημα σταματάγαμε άσχετα αν ήταν χλμ πίσω!!! Έχει τύχει να ψάχνουμε όλη η ομάδα με φακούς...μια βίδα ή να σκοτωνόμαστε ποιός να αλλάξει σαμπρέλα κάποιου που δε ξέρει ή ακόμα να φορτώσουνε το χρεπ σε αμάξι όταν το διαλαγαμε για να μη γυρνάω ποδηλατώντας Αθήνα!! Σχεδόν όλοι οι ποδηλάτες είναι αξιόλογοι με πολλά χλμ στα πόδια τους...απλώς δε τα γράφουνε. To χειμώνα οι βόλτες είναι Κυριακές πρωί συνήθως Βασιλικά κτήματα (Τατόι).Το βιντεακι του Μανθου όλα τα λεφτά ενώ άλλα videos. κάνοντας αναζήτηση με τον όρο MEMsound. Ειναι μια βολτα που δε τη χανω με τίποτα όποτε μπορώ. Ευχαριστώ Χρήστο (bbchris στο cyclist), Στέλιο (stelios206), Βασίλη, Mιχάλη, Ζήση, Νικόλα.

1η βόλτα με ποδηλάτες και μάλιστα από το cyclist

Αφού το πήρα το ΜΤΒ, είπα και εγώ να κάνω καμιά βολτουλα. Κανονίστηκε λοιπόν βόλτα με κάποια παιδιά από το cyclist και αν θυμάμαι καλά ήταν ο chrisgio, Paraskevas, Jameson κα. Ο jameson ήταν τριαθλητης και αξιόλογος ΜΤΒης και ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε μαζί με εμένα. Τελευταίος ο Παρασκευας με το γνωστό Rocky Mountain και μάλιστα είχε ένα μικρό πρόβλημα με το «λαιμό» και πέσαμε όλοι να βοηθήσουμε. Στο άλσος είδα υποτιμητικά βλέμματα μιας και εκείνοι το είχαν κάνει δεκάδες φορές, τα ποδήλατα τους ήταν για κατάβαση Ολύμπου ενώ και εγώ τότε πρέπει να ζύγιζα 100kgr. Το καλό ήταν ότι μου έδειξαν διαδρομές, με βοήθησαν να βρω το παγούρι (σα να ψάχνεις βελόνα σε αχυρώνα) και να κατανοήσω πόσο πίσω ήμουν σε φυσική κατάσταση αλλά και σκουριασμένος σε τεχνική ΜΤΒ.

Φεύγοντας από τα εξωτερικά. Αγορά πρώτου ποδηλάτου.

Ωραία, θα πάμε Ελλάδα. Ποδήλατο που θα βρούμε? 

 Το high tech δικό μου ήθελε διαδικασίες και μια βόλτα από εργοστάσιο για συμμάζεμα. Έπρεπε να αγοράσω ένα. Τελικά μιας και εκείνη την εποχή δεν είχα πολλά λεφτά, με αρκετή υπομονή βρίσκω ένα ΜΤΒ από ένα παιδί στο ποδηλάτες. Ο trelolocal αν θυμάμαι καλά το ψευδώνυμο του. Έμενε Ανάβυσσο και εγώ δεν ήξερα καλά καλά πως πας...Γλυφάδα. 

Τελικά το αγόρασα (αν και του έβγαλα το λάδι με τις οδηγίες), μια καλή ευκαιρία θεωρώ: σκελετός μάλλον ideal megisto 2008, μηχανικά δισκοφρενα shimano, τιμόνι αλουμινίου fsa x300, deore δισκοβραχιωνας, sram μπροστινό ντεραγιε και πίσω acera με διπλές μανετες 8πλης και rc mythos λάστιχα (αρκετά καλά). Το συγκεκριμένο ποδήλατο το είχα κυρίως για freeday αλλά τη προηγούμενη εβδομάδα έβγαλε μονοπάτι Υμμητο!! Το έχω βαφτίσει χρεπ ή χρεπι αλλά αντικειμενικά είναι καλό ποδηλατάκι. Μια μικρή λεπτομέρεια: ΜΤΒ είχα να κάνω χρόνια όταν το αγόρασα.

Πριν έλθω στην Ελλάδα (μέρος ΙΙΙ-> άντε γιατί μας ζάλισες με τη @$Αγγλία)

Όταν ήμουν μικρός σπάνια έβλεπα ποδηλάτες στους ελληνικούς δρόμους, το πολύ καμία Κυριακή στη Κηφισίας. Επίσης ήξερα ότι υπήρχε καλή ομάδα πίστας και τίποτα άλλο. Στο εξωτερικό και δε μιλάω μόνο για Ευρώπη αλλά και Βαλκάνια, δεν είναι έτσι. Αν θες να κάνεις ποδηλασία σε αθλητικά πλαίσια γράφεσαι σε ένα σύλλογο και στην ομοσπονδία αλλά μπορείς να το κάνεις από τον Η/Υ του σπιτιού σου! Μετά πληρώνεις για τη φανέλα και…τίποτα άλλο (λόγω χορηγών). Στο σύλλογο που ήμουν είχε προπονητή ακόμα και…για την οδήγηση στο δρόμο (commuting). Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν που κάναμε προπόνηση όλοι μαζί στα προπονητηρια του συλλόγου και ήταν σα να βγαίναμε έξω. Αυτό γινόταν μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον γιατί τις υπόλοιπες πάντα έξω άσχετα με τις συνθήκες: ΝΑΙ βγαίναμε με χιόνια με νεροποντές και με ανεμοθύελλες στους – έφυγες βαθμούς. Μεγάλη σημασία έδιναν στις στροφές (cadence)και στις ανηφόρες (που ήταν δύσκολο να βρεις). Μια τυπική προπόνηση μπορεί να ήταν 3-4 ώρες αχαλίνωτα στη σέλλα και σε μίλια τουλάχιστον 50. Ανάλογα με τις δυνάμεις σου έμπαινες και σε αντίστοιχο group με διαφορετική διαδρομή και μέση ταχύτητα

όπου μάθαινες τεχνικές και κυρίως έπαιρνες τον «αέρα» για να είσαι έτοιμος για αγώνες

Πριν έλθω στην Ελλάδα (μέρος ΙΙ)

Πριν έλθω στην Ελλάδα (μέρος ΙΙ)

Θυμάμαι τη πρώτη μέρα που δισταχτικά μπήκα σε γυμναστήριο στο εξωτερικό. ΔΕΟΣ. Αν και ήμουν αδύνατος 89kgr είπα να γυμναστώ λίγο...Το πανεπιστήμιο που ήμουν φοιτητής είχε ένα αθλητικό κέντρο που ήταν από τα καλύτερα στην Ευρώπη. Αφού γράφτηκα μέλος μπήκα μέσα και έμεινα με το στόμα ανοικτόo, αυτό δεν ήταν γυμναστήριο, ολυμπιακοί αγώνες ήταν: τι γήπεδα squash, τι γήπεδα badminton, κλειστά γήπεδα ποδοσφαίρου και εξωτερικά γήπεδα ποδοσφαίρου, ράγκμπι και όλα αυτά άψογα συντηρημένα. Ασφαλώς οι νοτιοευρωπαιοι έδιναν μάχη για να κλείσουν ένα μικρό δωματιάκι με δυο μπασκετες. Θυμάμαι που περίμενα να πάω στο γυμναστήριο πως και πως για να αθληθώ μαζί με φοβερούς αθλητές όπως το Τάκη Φυσσα ποδοσφαιριστή που τότε έπαιζε στην τοπική ομάδα, τον Chris Hoy,ολυμπιονίκη ποδηλασίας, και ήμασταν στην ίδια ποδηλατική ομάδα!

Αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν δυο:

Το όργανο της κωπηλατικής που πραγματικά κόλλησα και τα αποδυτήρια που ήταν απλώς ένας χώρος με κάτι ντουζιέρες και πουθενά χωρίσματα, όλοι γυμνοί..  

Πριν έλθω στην Ελλάδα (Μέρος Ι)

Όπως αρκετοί στο εξωτερικό είχα το internet ως μέσο για να βλέπω «τι παίζει» στην ελληνική ποδηλασία. Ανακάλυψα 2-3 forums έγινα μέλος ως vamvakoolas κυρίως για αγορά ποδηλάτου και ανταλλακτικών. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι οι τιμές ήταν και είναι πανάκριβες ακόμα και για μεταχειρισμένα και ότι υπήρχε ένα κόλλημα με την επιδειξιομανία στα ποδήλατα:

Όσο πιο high tech είναι ένα ποδήλατο τόσο καλύτερος ποδηλάτης ή μεγαλύτερο σεβασμό εμπνέεις! 

Από την άλλη έμαθα πολλά κυρίως για οδική ασφάλεια και για το που πάνε για βόλτες, προπονήσεις, συναντήσεις.

Lets the game begin (ας ξεκινήσουμε το γράψιμο)

Έχω όνομα, ονομάζομαι Κωστής (Ξ).

Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα και μετά τις βασικές σπουδές (πανεπιστήμιο Αθήνας) έφυγα για Εδιμβούργο για ανώτατες σπουδές και μετά δούλεψα Λονδίνο. Αναγκαστικά λόγω στρατού γύρισα Ελλάδα και από τότε πηγαινοέρχομαι είτε για προσωπικούς είτε για επαγγελματικούς λόγους.

Έχω ποδηλατήσει σε πολλές χώρες και από το καλοκαίρι του 2010 στην Ελλάδα. Από το Νοέμβρη του 2010 ποδηλατώ σε αγωνιστικό επίπεδο στην Ελλάδα με τα χρώματα ενός συλλόγου. 

Σκοπός αυτού του χώρου είναι να περιγράψει τις δυσκολίες και τις εμπειρίες ενός ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ ποδηλάτη που προσπαθεί να τρέξει σε αγώνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.